Omuz Protezi

Omuz eklemleri vücudumuzun diğer eklemlerine kıyasla daha hareketli ve karmaşıktır. Omuz eklemi kıkırdak harabiyetine bağlı hastalarda omuz ağrısı ve hareket kısıtlılığı görülmektedir. Omuz ağrılarının en sık sebepleri; kas yırtıkları, bursit ve tendinit, omuz kırığı ve çıkığı, sinir sıkışmaları, kireçlenmeler, romatizmal hastalıklara bağlı olarak ortaya çıkmaktadır. Travma, düşme ya da spor sonrası görülen omuz ağrıları dikkate alınmalıdır. Ağrı zaman içerisinde artmakta ve özellikle geceleri uyandıran özellikte olabilmektedir. Ağrıyla birlikte hareketler sırasında omuzda takılma olması ve ses gelmesi de belirtiler arasındadır.

Tedavi tamamen hastanın şikâyetlerine ve özelliklerine göre planlanmaktadır. Başlangıçta ağrı kesici ilaçlar, egzersiz ve fizik tedavi yararlı olabilmektedir. Hastaya uygulanan cerrahi dışı tedavi yöntemlerinin yetersiz kalması durumunda, ilerlemiş olgularda, ağrı da çok şiddetliyse omuz protez ameliyatı yapılır. Bozulmuş eklem kıkırdak yüzeyi çıkarılarak yerine yapay hareketli bir metal eklem (protez) konmaktadır. Ancak bazı hastalarda sadece eklemin içinde değil, eklem çevresindeki kas gruplarında da birtakım tahribat ve bozukluklar görülebilir. Son yıllarda rotator manşetin tamir edilemeyecek kadar geniş yırtıkları ile beraber eklem kıkırdağının bozulduğu durumlarda ters protez (reverse protez) uygulamaları yapılmaktadır.

Omuz protezi, diz ve kalça protezleriyle benzerlik göstermektedir. Omuz protezi hastanın yaşamış olduğu ağrıyı hafifletmek ve fonksiyonel özelliğini kaybeden omuz eklemine işlevini geri kazandırmak için uygulanmaktadır. Hastaların ağrısız ve hareket kısıtlılığı olmadan yaşam sürmesine olanak tanır. Omuz protezi ameliyatlarında omuzun tümü ya da belirli bir bölgesi çıkarılarak yerine protez yerleştirilmektedir.

Omuz protezi ameliyatı olan hastaların belirli bir süre hastanede gözetim altında kalması gerekmektedir. Ameliyat sonrası iyileşme sürecinde hastanın ani hareketlerden kaçınması gerekir. Bu süreçte omuz eklemini korumak için kol askısı kullanılmaktadır. Genellikle 4 hafta önerilir. Bu süre hastanın genel sağlık durumuna göre değişiklik gösterebilir.